IX. Beograd, 14. ožujka
Štampa je često ogledalo jedne sredine. Beogradska štampa je vjerno ogledalo beogradske sredine, fotografski snimak svih vibracija ovoga grada.
Beogradske novine redigovane su temperamentnije i življe, ali zato neskrupuloznije od zagrebačkih. Sav familijarni trač prenosi se u štampu, intimnost života pojedinih ljudi otkrivaju se bez stida. To se ne činio zbog kakove društvene i moralne kritike, već radi golicanja onog mora beogradskih čitalaca koji žudno čitaju senzacije dana i vulgarni detektivski roman u nastavcima.
Strogo političke novine – Samouprava, Demokratija i Republika – se ne čitaju mnogo, jednim dijelom zbog svojeg stranačkog karaktera, ali većim dijelom zbog pomanjkanja lektire koju beogradski čitalac traži. A beogradski čitalac, to je onaj želudac, ventre de Belgrade, kojeg futraju najvećim glupostima i najnevjerojatnijim izmišljotinama. Jer samo tako se može zamisliti, da Balkan g. Svetolika Savića i Dnevnik g. Krste Cicvarića uživaju tiražu koja u Zagrebu pripada samo većim dnevnicima.
Politika, najrašireniji srbijanski list, zahvaljuje svoju valjda u državi najveću tiražu (od 45 do 60 tisuća) svojem tradicionalnom renomeu, kao novina dobrih i relativno neizmišljenih političkih informacija. Vreme je osnovano kao list koji ima da pravi hegemonistički velikosrpski štimung među srpskim masama, pomognuto velikim dotacijama iz dispozicionih fondova, pa dok je Politika osnovana na čisto trgovačkoj bazi, Vreme je odraz one društvene atmosfere koja je usko vezana s interesima krupnih beogradskih gazda i radikalsko-srpske prevlasti u državi.
Novosti g. Jovanovića, koje se krivo citiraju kao stranačko glasilo, bulevarski su list s dobrim, obično suviše senzacionalno serviranim informacijama, ali s mnogo lokalnog, beogradskog, u dobrom i lošem smislu.
Više-manje čitava beogradska štampa donosi o hrvatskoj politici tendenciozne izvještaje i u tom podliježe općenitom političkom strujanju aktualne Srbije.
Belgrader Zeitung, njemačke novine pisane nekakvim u filologiji još neotkrivenim jezikom, financirane su od jedne grupe zagrebačkih kapitalista, pa osim što stoje u intimnoj vezi s ministrom vanjskih poslova, pišu otvoreno protuhrvatski i prikriveno radikalski.
Kad je govor o novinarstvu, spomenut ćemo otmjeno uređene prostorije novinarskog udruženja na Terazijama, koje su u svojem novinarskom dijelu obično slabo posjećene, ali su zato u svojem kartaškom dijelu uvijek pune. Ne znam da li je, unatoč velikim prihodima što ih donosi noćna kartašnica, ova kombinacija novinarskog doma s igračnicom stvar od ukusa.
